Ergens eind jaren ’50 in een klein dorp in de Kempen.
Samen met mijn beste vriend Stan trok ik erop uit om in de dennenbossen achter onze boerderij hutten te maken en daar dan al onze schatten in te bewaren. Mijn grootste schatten waren twee bijzondere knikkers met verschillende kleuren in een patroon van vlammen. Rond onze hut hadden we in het zand een reusachtige knikkerpiste gemaakt waarin we om beurten elkaars knikker probeerden te raken. Een geraakte knikker veranderde dan van eigenaar. Op een bepaald moment had ik maar twee knikkers meer over: mijn prachtige vlammers. Ik waagde het toch ze in te zetten, maar uiteindelijk verloor ik ze en Stan, mijn allerbeste vriend, wilde ze niet teruggeven.
Stan was met alle knikkers weggelopen en ik bleef alleen achter. Een hele tijd zat ik daar tegen een boom te huilen en daarna te mokken. Na een tijdje kwam Stan’s grote broer aan. ‘Hier heb je al je knikkers terug,’ zei hij. ‘Ik vind het gemeen van Stan dat hij ze niet wilde teruggeven en heb hem een lesje geleerd. En daarbovenop zou ik je graag nog iets willen geven, maar daar moet je wel iets voor doen.’
Ik droogde mijn tranen en keek naar hem op. In zijn hand bungelde een zakje met wel een dozijn prachtige vlammers! Ja, die zou ik wel willen hebben!
Stan’s broer, Peter, was een mooie slanke jongen van 15. Hij stond daar voor mij in zijn korte broek en bloot bovenlijf en op blote voeten. Ik dacht opeens: wat zou het leuk zijn als ik later op hem zou lijken! Het zakje knikkers bungelde in zijn hand, ik wilde ernaar grijpen maar hij trok het terug. ‘Wat zou je willen doen om ze te krijgen,’ vroeg hij lachend. ‘Alles!’ riep ik en ik stond recht en liep naar hem toe. ‘Oh, Jan, dan gaan we toch eerst een gezellig naast elkaar zitten, toch?’ Hij ging tegen de boom zitten waar ik net van was opgestaan. ‘Kom maar lekker naast me zitten, Jan, dan kijken we samen of je die knikkers wel verdient.’
Ik ging naast hem in het warme zand zitten in de schaduw van de dennen. Hij legde een arm over mijn schouder en trok me naar zich toe. Met zijn andere hand draaide hij mijn hoofd naar zich toe en drukte zijn lippen op mijn mond. Ik voelde hoe zijn tong naar binnen gleed en hoe zijn hand zich tussen mijn benen vlijde. Dat had ik natuurlijk helemaal niet verwacht maar ik vond het wel leuk en dacht op dat ogenblik alleen maar aan mijn beloning.
Terwijl Peter’s tong steeds dieper in mijn mond kwam en met mijn tong speelde, voelde ik hoe hij de knopen van mijn korte broek los maakte. Zijn warme hand rustte even op mijn onderbroek maar al gauw stak hij de er helemaal in en raakte hij mijn piemel aan en begon langzaam te strelen. Het was een raar gevoel mijn piemel hard te voelen worden maar het was ook leuk en heel spannend. Ik had al wel zo’n spelletje zelf gespeeld met de twee buurmeisjes en wist niet dat jongens die met elkaar konden spelen. Na een tijdje voelde ik dat ik me meer en meer ontspande. Peter haalde zijn tong uit mijn mond, keek me glimlachend aan en vroeg of ik het fijn vond. Ik knikte. ‘Dan gaan we toch gewoon verder, hé Jan?’ Hij ging op zijn knieën voor mij zitten, keek even in het rond om te zien of er niemand aankwam, maar nee, in dit bosje kwamen alleen Stan en ik. Wat zouden de boeren van het dorp hier komen zoeken op een bloedhete zomernamiddag?
Peters maakte mijn broek helemaal los en trok ze uit. ‘Ga even liggen,’ zei hij, ‘dan kan ik je onderbroek ook uittrekken.’ Daar lag ik dan, spiernaakt met die kleine harde piemel recht omhoog als een raket die klaar is om afgeschoten te worden! Peter wachtte niet en nam mijn plasser vast en begon ermee te bewegen, op en neer, op en neer. Ik voelde hoe de spanning daar van onder toenam, hoe mijn balzak ineens begon te gloeien en dan, totaal onverwacht, was het alsof ik moest plassen maar uit het gaatje spoot geen water maar iets dat op botermelk leek! Het was een ongelooflijk gevoel, een bevrijding die ik nog nooit eerder had meegemaakt.
‘Dat was leuk, hé?’ vroeg Peter. Ik knikte alleen maar, probeerde ook tegen hem te lachen. ‘Als je nu op je knieën gaat zitten en je voorover buigt door op je ellebogen te steunen, heb ik nog een verrassing voor jou,’ zei Peter. ‘En dan zijn al de knikkers voor jou.’
Ik wou nu niet alleen maar de knikkers maar was ook benieuwd wat voor verrassing er nog zou aankomen. Wat was Peter lief! Ik deed dus vlug wat hij vroeg en nu voelde ik hoe hij mijn billen uit elkaar trok en ertussen spuwde. Toen voelde ik hoe een vinger tegen mijn gaatje drukte en erin gestoken werd. ‘Vind je dit fijn?’ fluisterde Peter. Ik kreunde hees van ja. ‘Dan ga ik nu achter jou zitten en ik steek mijn piemel erin, dat is veel fijner dan een vinger.’ Ik hoorde hem verschillende keren spuwen. ‘Ik maak mijn piemel nat met speeksel,’ zei hij, ‘anders zou het pijn doen bij jou en dat wil ik niet. Ik wil dat je dit leuk vindt en als dat zo is, dan kunnen we het vaker doen. Is dat goed?’ Ik zei nu duidelijk ‘Ja hoor, Peter.’
Ik voelde hoe zijn piemel tegen mijn gaatje drukte en hoe hij weer verschillende keren spuwde. Ineens een verschrikkelijke pijn, ik wilde me naar voor bewegen maar hij hield met zijn handen mijn schouders stevig vast en drukte zich met alle kracht tegen mijn billen aan. ‘Het ergste is voorbij, Jan, ik zit erin en nu gaat het leuk worden, je zult wel zien.’ Ik voelde hoe hij zich nu in mij schoof en inderdaad, die scherpe pijn was al weg, dit voelde echt zalig aan. Toen hij begon te bewegen vond ik het al gauw zo plezierig dat het me speet dat hij daar ineens mee ophield, zich nog steviger tegen me aan drukte en dan plotseling een luide kreet slaakte.
‘Voorzichtig nu,’ fluisterde hij, ‘nu wacht ik tot mijn piemel slap wordt.’ Ik voelde hoe hij uit mij gleed en even later zijn mond tegen mijn gaatje drukte. ‘Druk maar even, alsof je naar de WC moet gaan,’ hoorde ik hem als vanuit de verte zeggen. Weer voelde ik zijn mond daar en ik deed wat hij wou. Met een pruttelend geluid voelde ik van alles uit mijn gaatje lopen, ik voelde zijn tong er tegenaan likken en hoe hij dat wat uit mij kwam opslurpte.
Hij pakte me voorzichtig op, legde me weer op mijn rug in het zand en kwam naast me liggen. ‘En? Wat vond je ervan?’ ‘Plezierig,’ fluisterde ik. ‘Zou je het nog een keer willen doen, morgen of een andere keer?’ ‘Ja, Peter, als jij de wil.’ ‘Dat wil ik zeker, Jan, je bent echt een hele mooie jongen. En ik ben zo blij dat je het fijn vindt. Kom, je krijgt nog een kusje en dan doen we onze broek weer aan.
Hij stond op, nu zag ik voor het eerst zijn piemel die even slap was als de mijne maar toch wel groter en met veel haar errond. Bij mij was er nog lang niet zoveel. Hij wurmde zich in zijn broek en hielp me mijn onderbroek en broek weer aan te doen. ‘En volgende keer kunnen we nog andere dingen doen,’ zei hij, ‘dan mag je mijn piemel ook vastnemen en laten spuiten.’
Samen kuierden we terug naar huis, ik met de zak knikkers in de hand en Peter naast mij die af en toe met zijn hand over mijn rug aaide. ‘Je weet toch dat je dit aan niemand mag vertellen, hé,’ vroeg hij. ‘Ook niet aan Stan?’ ‘Dat weet ik wel. Jij toch ook niet aan niemand? Aan moeder of vader?’ ‘Natuurlijk niet, Jan, dat is toch ons geheim.’ ‘Weet je, Peter? Ik geef de helft van de knikkers aan Stan, dan zal hij weer mijn beste vriend worden.’