Na een tijdje stopte de trekker en hoorden we eerst een hek en toen een roldeur open gaan. De trekker reed naar binnen, wij zagen het dak van de loods boven ons hoofd, met om de paar meter een lichtkoepel. De Smid liet ons uitstappen in de grote, lege, matig verwarmde loods. Er was verder niemand. De Smid koppelde de schapenkar af en vertrok zonder iets tegen ons te zeggen. Daar stonden wij dus in ons nakie in een gigantisch grote ruimte.
“We zijn nog niet gelucht vandaag,” zei Melchior, “we kunnen hier wel even hardlopen?” Dat was een goed idee, en met blote voeten over de betonnen vloer trokken we een sprintje naar de wand en begonnen vervolgens met zijn drieën rondjes te draven. Toen we er genoeg van hadden, gingen we op de rand van de schapenkar zitten, want er stonden geen meubels of wat ook. Melchior haalde zijn schade in door Begonia te vingeren en op te wrijven, en vervolgens liet ze zich braaf in haar kut naaien. Omdat we het alle drie koud kregen gingen we tegen elkaar aan in de schapenkar liggen, Begonia liefdevol tussen ons ingeklemd.

Na een tijdje hoorden we ergens van achter uit de loods iemand binnenkomen.
“Meekomen!” brulde een mannenstem. Wij renden naar de hoek waar een man in een pak stond, om weer warm te worden. We zagen dat het de gast van die middag was, de keurmeester, die ons had gekeurd en mijn kontgat had uitgeprobeerd.
“Nu al geil,” bromde hij voor zichzelf, en liet ons in een grote, betegelde, maar wel warme ruimte. Aan mijn voeten voelde ik dat er vloerverwarming was. Was het een doucheruimte geweest voor het personeel dat vroeger in de loods had gewerkt? Maar nu stond er een alleen lange, lage tafel in het midden.
“Op de tafel en benen wijd,” commandeerde hij. Wij stapten op de tafel. Toen kwamen er nog zes mannen binnen, eentje met een grote hond, en tot mijn verrassing tenslotte de naakte vrouw van de camper, die ook het eten had uitgedeeld. De zes mannen waren allen in keurig pak. Ze keken ons indringend aan, gluurden naar onze billen en tussen onze benen, en keurden Begonia’s tieten.
“Keur dit vlees maar eerst,” zei hij, en nu begon hij zelf onze zes billen, dijen en bovenarmen te knijpen. De andere zes volgden zijn voorbeeld. Eentje haalde vast zijn lul uit zijn broek, waar ik op moest zuigen. Daarvoor moest ik op mijn knieën natuurlijk. Een ander trok goedkeurend aan mijn pikkie. Ik zag dat een ander stel hetzelfde deed bij Melchior. Begonia hoefde alleen nog maar mooi te zijn, al knepen er een paar in haar tietjes, billen en bovenbenen. Dat zij net nog geneukt had viel niet op, doordat we zo vuil waren.
“Wat een ongelooflijk gore vieze varkens zijn dit,” zei iemand, “eigenlijk zijn ze nu al te vies om aan te pakken.” “Je kunt wel zien dat ze in een varkensstal leven,” zei een ander, “Kunnen we ze niet eerst schoonschrobben?”
“Nee,” zei de naakte vrouw, “het vuil hoort bij het concept, en anders kunnen we dit stel niet meer voor andere doelen gebruiken. Kent iedereen de regels?” vroeg zij, “geen seks met de hond en geen SM, en zeker geen camera’s of mobieltjes. Het is allemaal hartstikke illegaal en we willen geen risico met pornonetwerken. ’t Is jullie eigen belang dat dit niet naar buiten komt.” Zij ging in de hoek op een barkruk zitten, waar ze een goed overzicht had, en begon zich op te wrijven, met de hond aan haar voeten.

Ik vroeg me af welke ingewijde dan mèhèh geroepen had, maar daar zou ik vast nog wel achter komen. En wat moest die hond daar?

“Je kunt je beter allemaal uitkleden, dan worden je nette kleren niet vuil,” zei de keurmeester. “Wie wil kan aan het eind van de avond gaan zwemmen en douchen. Er is een zwembad in de kelder van de villa.”
Toen iedereen naakt was, betastten ze ons opnieuw uitgebreid, staken hun vingers eerst in de olijfolie en toen in onze kont-, kut en mondgaten, maar eentje had plastic handschoenen uit de bezemkast gehaald. Onze huid was kleverig door onze leefwijze, en onze stank bleef aan hun plakkerig geworden handen hangen. Verder waren onze gebruikers nog schoon, maar dat zou nog wel veranderen. Condooms gebruikten ze natuurlijk niet. Wij waren toch overal tegen ingeënt?

De keurmeester had een spelletje bedacht: de zevensprong. Eén voor één zou elk zijn lul in onze gaten steken en er meteen weer uittrekken. Wie het het langste zou volhouden zonder klaar te komen mocht één van ons naar keuze op gemeenschappelijke kosten de hele nacht houden. Met zijn drieën hadden we samen zeven gaten, dus iedereen zou aan zijn trekken komen. Omdat er op deze manier geen twee tegelijk in Begonia’s kut en kontje konden, bleef de keurmeester over, om te controleren of de lullen er wel helemaal in gingen en de score bij te houden.

Wij moesten op onze knieën gaan zitten en op onze ellebogen steunen, zodat zowel kontje en kutje als mond op de goede hoogte voor onze gebruikers uitkwamen, Begonia tussen mij en Melchior, met haar hoofd en kontje andersom t.o.v. ons tweeën. Zo begon na wat gestommel de rondedans. Zes tegelijk stortten ze zich op ons, ik kreeg een lul tussen tong en tanden en één in mijn gat. Ik zoog en sabbelde de eerste eikel zo ver mogelijk mijn mond in en mijn achtergast drukte soepel de zijne in mijn kringspier, ik pompte tegen hem aan, mijn billen zo wijd mogelijk, en aangevuurd door de keurmeester. Omdat Begonia haar achtergasten tweemaal moest bedienen hadden Melchior en ik af en toe rust, en keken we toe hoe zij werd genaaid, kontje en kutje beide op zijn hondjes. We probeerden te onthouden wie eerst de kut en wie eerst de kont benutte.
Ik zag dat ook de keurmeester dat bijhield, hoewel hij vast de voorkeuren van zijn clubgenoten wel kende.
“Doe je zelf niet mee?” vroeg ik hem.
“Vleesvarkens praten niet,” zei hij, “kop dicht.”
Er bleef natuurlijk poep aan de lullen hangen. De naast liggende mond mocht die eraf likken, dus Begonia kreeg 2 lullen per ronde op te schonen, en Melchior en ik min of meer om beurten een. Af en toe werd de lul die uit Begonia was getrokken ook in haar eigen kutje schoongemaakt, dus dan hoefden wij niet. Eén van de clubleden liet zijn piemel door de hond schoonlikken, dat was natuurlijk zijn baasje.

Na een keer of vijf viel de eerste af: die hield het niet meer en kwam kreunend in mijn endeldarm klaar, en daarna kregen ook Melchior een scheut sperma en Begonia twee. Sperma en poeprestjes die uit onze gaten liepen, likten wij bij onze maatjes schoon, en vooral Begonia had daar zichtbaar plezier in. Wij voelden er ons echt vieze hondjes bij.

Door het erin en eruit waren onze kringspieren en endeldarm toch wat geprikkeld geraakt. Melchior en ik hadden nog niet gepoept die dag, en met een flinke wind vloog er dan ook twee keer een flinke drol op de grond. De hond schoot daarop onmiddellijk toe, drukte zijn neus in de stront en vrat de hopen meteen op, aangemoedigd door zijn baas, die blij was dat er geen drugs of schadelijke medicijnen in zaten. Drugs en alcohol waren absoluut taboe in de varkensstal van de Smid. En zo hoefden de clubleden minder schoon te maken, want de hond was geleerd zijn bordje schoon leeg te eten. De poepresten aan de lullen mochten wij natuurlijk zelf schoon lebberen.

De naakte vrouw keek hier vanaf haar krukje gatverdamme denkend bij toe, want ze had een hekel aan honden. Begonia’s kontgat lekte alleen wat na, en dat likte Melchior enthousiast schoon. De winnaar koos mij uit voor de nacht, het was dus een jongensgek, maar hij wees één van zijn clubmaatjes aan om mee te doen. Dat zou een nachtje hard werken worden.