“Bij het douchen probeerde mijn vader altijd al aan mij te zitten, maar dat mocht hij niet van mijn moeder. Vorig jaar kreeg mijn moeder een enge ziekte en die heeft ze niet overleefd. Dus toen probeerde hij weer iedere keer in de badkamer zijn lul tegen me aan te wrijven. Dat heb ik tegen een vriendje verteld, en die legde toen uit wat voor leuks je allemaal met je pikkie en je kontgaatje kon doen, en dat je daar ook nog een hoop geld mee kunt verdienen. Dus de eerstvolgende keer dat mijn pa de badkamer binnendrong – hij had stiekem het slot onklaar gemaakt -, heb ik hem gezegd dat ik eerst 500 euro van hem wilde. Daar werd hij natuurlijk kwaad om, ik kostte hem al genoeg, zei hij. Maar ik heb me los gewurmd en daarna ben ik niet meer in de badkamer geweest. Mijn tanden poetste ik wel in de keuken. Dus toen ik de advertentie voor deze tienerbusiness las, kon ik me meteen aanmelden.”
“En als je pa zich nu meldt, mag hij je dan wel in je kont naaien?” vroeg Caspar?”
“Ja natuurlijk, want dan kan hij die 500 euro of wat dan ook met de Smid uitvechten. Maar hij weet niet waar ik ben, en hij durft het vast niet.”
Melchior had mijn pikkie opgesteven tot een stevige lul, Caspar bukte zich en draalde zijn gat naar me toe. Ik drukte mijn eikel tussen zijn harige poepbillen door in zijn kringspier, en spoot pompend mijn balletjes leeg. Dat was tenminste echte homo-pret voor mij.

Toen vertelde ik wat me vanmorgen was overkomen, dat ik als homo met mijn stijve ochtendlul met Bella had geneukt. Dat vonden ze wel bijzonder. Dat van de tweelingzus wisten ze al.
“Ze dragen net als wij al sinds hun veertiende nooit kleren,” zei Amaryllis, behalve als ze naar school gingen, dan droegen ze in de zomer flodderjurkjes zonder iets eronder, en in de winter stevige spijkerstof tot hun knieën. En bij het paardrijden droegen ze wel een rijbroek, anders schuur je de huid van je billen. Maar ze hebben nu geen paarden meer, alleen de paardenkar gebruiken ze nog wel eens om ons te vervoeren.”

Een naakte vrouw kwam binnen, waarschijnlijk dus de tweelingzus Donna, want ze leek me niet als de sexjongen van vanmorgen te herkennen. “Tijd om te luchten,” zei ze, “Het is mooi weer, dus jullie kunnen naar buiten.”

Ze deed de grendel van de kooi. Ik zag toen dat die ook van binnenuit te bedienen was, dus dat was theater: we waren niet opgesloten. Wij zessen naar buiten, knipperend tegen de zon. Voor de deur was een grote plak asfalt voor vrachtwagens, nog van de tijd dat de biggen de op transport moesten. Caspar zei: “Vroeger was de Smid varkensfokker, maar na de laatste varkenspest heeft hij de uitkering of verzekering geïncasseerd en heeft zijn stal als tienerverhuur ingericht. Hij vond dat leuker dan een wietkwekerij en minstens zo illegaal.”

Wij stapten dus naar buiten en werden meteen door zwarte strontvliegen en goudvliegen belaagd. De luchtfilters van de stal hielden ze blijkbaar goed tegen, want binnen hadden we daar nooit last van. Vooral Begonia zag er schitterend uit met die groene goudvliegen op haar bruine lijf. We renden van de stal naar een grote zandbak die als paardenbak in gebruik was geweest. Daar mochten wij nu rondjes gaan rennen. Het opstuivende grauwe zand bleef aan onze huid kleven, zodat de vliegen het opgaven. Zo moeten Griekse atleten in de oudheid er ook uitgezien hebben, ik vroeg me af of we straks ook krabbers zouden krijgen. Want met een huid als schuurpapier kun je niet neuken.

Tot mijn verrassing stonden er flink wat naakte toeschouwers aan de andere kant van de balken afscheiding. Calluna zwaaide naar een stel, dat waren haar ouders, zei ze, er is een naturistenkamp naast het terrein van de boerderij. “Ze weten wanneer wij gelucht worden en dan komen pap en mam af en toe kijken.”
Er stond ook een spierwit mager meisje bij, met een blonde krullenkop en nog zo plat als een dubbeltje, behalve twee rozijntjes; ze was net een jongetje.
“Hé Maartje!” riep ze.
“Hallo zusje!” riep Calluna terug, maar Donna reageerde:
“De sexvarkens praten niet!”
“Tot over twee weken!” riep het meisje terug, want daar ging Donna niet over.
“Leg dat straks eens uit,” zei ik, “ben jij niet de volgende die haar oude leventje vertelt?”

Ondertussen naaide Caspar, die geen homo was, Amaryllis, voor de ogen van de toeschouwers. Amaryllis besprong hem en probeerde op zijn heupen wippend zijn lul in haar onderbuik te pluggen. Dat lukt niet zo maar, Calluna ging er op haar knieën naast zitten en drukte hem op de juiste plaats naar binnen, tussen de poepresten in de schaamharen door. De toeschouwers vuurden ze aan alsof ze apen in de dierentuin waren, behalve Calluna’s zusje dat een beetje ongemakkelijk toekeek en haar moeder om voorlichting vroeg.

Toen ze waren uitgewoed was het tijd om de modder en de algen van ons af te spoelen, want onder een zandlaag waren we niet geschikt voor de verhuur. Er lag een groot kunststoffen zwembad op het asfalt, dat de vorm van een sleutelgat had. Het werd niet al te regelmatig schoongemaakt, er dreef modder op en ook uit elkaar gevallen poepresten, en het was groen van de algen. Wij plonsden erin, Caspar maakte een soort bommetje, en met alleen zijn billen boven water schoot hij zijn endeldarm leeg, met een plofje en in een boogje. Toen kwam hij hijgend boven water. Natuurlijk piste Amaryllis toen over hem heen, want het bad was niet erg diep.
“Het water wordt één keer per maand ververst,” zei Amaryllis, “en aan de algen te zien is dat deze week.”

Donna kwam eraan met een brandslang en zo kregen we ook een sloot ijskoud schoon water over ons heen, terwijl wij groen van de algen uit het bad klauterden en rillend en naar het publiek zwaaiend weer naar binnen gingen.
Ondertussen had Donna de bodem van de kooi schoongespoten en de poep via de mestgoot weg laten lopen.
“Vanavond hebben jullie een klus waar je niet helemaal onder de stront kunt verschijnen,” verklaarde ze, dus houd het de rest van de dag een beetje netjes.”