Ik mocht mij 14 dagen niet wassen (4)
Dat deed ik dus en al sabbelend voelde ik dat zijn piemeltje een grote dikke liaan werd. Ik zoog nog even door toen zijn eikel schoon was en toen kwam hij kloppend klaar in mijn mond. Met een dikke tong vroeg ik of ik het door moest slikken.
“Doe maar wat je niet laten kunt,” zei hij, maar Amaryllis onderbrak hem:
“Smeer het maar in mijn kuthaar.” Dat deed ik dus.
Nu had ik eindelijk tijd om de omgeving en de andere tieners eens op te nemen. Het was een grote kooi, met een houten roostervloer, die gedeeltelijk over een mestgoot was gebouwd. Pis kon daardoor wegstromen, poep bleef grotendeels liggen. Het geheel stond midden in een vroegere stal, die lekker werd verwarmd. De wand het dichtste bij was een spiegelwand, ik denk dat het doorkijkspiegels waren, zodat we net als de apen in de dierentuin absoluut geen privacy hadden.
“Het was vroeger een varkensstal,” zei Amaryllis, “de Smid heeft de kooi zelf gebouwd, daarom noemen we hem zo. Een keer per week komt hij met de hogedrukspuit, anders kan de deur van de kooi niet meer open.”
“Hoe weet je dat allemaal?” vroeg ik.
“Heb ik van de vorige Amaryllis gehoord,” zei ze.
In drie hoeken van de kooi hingen brede hangmatten. Begonia, een klein schattig bruin Aziatisch meisje, zag me kijken en zei:
“Daar slapen en luieren we met zijn tweeën op. En neuken we natuurlijk ook.”
De hangmatten stonden stijf van de pis, en er zaten ook bruine en andere vlekken op.
“Daar gaat duidelijk geen hogedrukspuit over,” zei ik. Calluna, een lang uitgeschoten bleekscheet met rood haar, sproeten en kleine hangtietjes, en net zo oud als ik, deed ook een duit in het zakje.
“Als we erin liggen zijn we te lui om op te staan. We doen net als de varkens vroeger: we laten het gewoon lopen en persen het tussen ons en onze bedgenoot en smeren het uit. Ik ben dan net zo bruin als Begonia. En ’s morgens keren we de hangmat om boven de vloer.”
Toen was er geluid aan de buitendeur. De Smid kwam naakt binnen op een paar klompen na, met een onbekende man, die een net pak droeg, maar wel met rubberlaarzen. Toen die gewend was aan de stank kwamen ze dichterbij, en de Smid zei:
“Zoek er maar eentje uit, of meer, als je wilt. We hebben alle kleuren, dus keus genoeg.”
Nog geen reacties, reageer hieronder!