Vervolg op ‘Stinkende pubers‘

Inga moet voor haar werk enkele maanden naar het buitenland en brengt haar zoon daarom naar een internaat. Sjon is 17 jaar maar is nog altijd niet zindelijk. Dagelijks plast en poept hij meerdere keren in zijn broek.

Als Sjon die dag na school in het internaat komt sleept een non hem aan zijn oor mee naar een badkamer. “Zo ventje, doe jij je broek maar eens naar beneden!” Aarzelend gaat hij met zijn handen naar zijn riem. “Opschieten lulletje! Ik heb niet de hele dag de tijd voor je kleuterstreken” gilt de non.

Van de zenuwen plast Sjon in zijn broek. In mum van tijd ontstaan er sporen op zijn broekspijpen en ligt er een plas urine aan zijn voeten. “Gadverdamme! Wat ben jij toch een irritante peuter, ventje.”

Enkele minuten later heeft de non hem een luier omgedaan. “Ik waarschuw je: als je die niet schoon weet te houden dan zul je wat beleven.”

Wat Inga niet heeft verteld is dat Sjon naar de poeppoli in het ziekenhuis is geweest maar dat zij hem niet kunnen helpen. Dus brengt de non hem naar het ziekenhuis.

De arts glimlacht als ze Sjon ziet, maar doet in eerste instantie alsof zij hem niet herkent. In het kamertje “zo schatje, daar ben je weer. Had je die non niet kunnen zeggen dat je hier al eens geweest bent?” Sjon schudt zijn hoofd. “Natuurlijk niet want dan zou je moeten opbiechten waarom ik je niet wil helpen he?” Sjon knikt. “Vertel eens, waarom doe jij het nu in je broek terwijl je moeder niet in de buurt is?” Sjon zwijgt. Weet hij het antwoord niet?

“Ik denk dat ik het wel weet” gniffelt de arts. Je hoopt dat iemand anders je ook zo zal straffen he?” Sjon haalt zijn schouders op. “Ik weet het niet buurvrouw. Maar ik denk van wel.” De arts doet haar armen over elkaar. “Ik kan je hier in het ziekenhuis niet helpen.” Verslagen loopt Sjon weer naar de wachtkamer. De non pakt hem bij de arm en sleurt hem mee naar de auto.

De dagen die volgen blijft Sjon in zijn luier schijten en pissen. Het geduld is op. Een non doet hem een halsband met ketting om de nek en sleept hem mee het bos in. “Zo, nu mag je jouw behoefte doen. Gauw! En waag het niet om binnen de boel te bevuilen.”

De non hoopt dat het Sjon motiveert om voortaan zijn behoefte op het toilet te doen maar de aanpak is tevergeefs. Als Sjon een weeklang als een hondje is uitgelaten maar hij te pas en te onpas zijn plas en poep laat lopen in het internaat is voor haar de maat vol. Ze bindt hem vast aan een paal voor het ziekenhuis. Als zijn buurvrouw vrij is ziet zij hem staan. “Hey schat, nu ga ik met je aan de slag! Jij gaat met mij mee naar mijn huis.”

Sjon lacht. “Dank U, buurvrouw! Lief van U!” Hij zoent haar op de mond. Zij beantwoordt deze kus en weldra staat het stel te tongen.

“Ik ga jou anders aanpakken liefje. Je moet het verdienen om mijn wc te mogen zijn. Je mag dit alleen als je jouw broek schoon houdt. Dus, het is vandaag donderdag. Als je morgen de hele dag schoon blijft dan mag je zaterdag mijn wc zijn. Duidelijk?” stelt de buurvrouw. “Ja buurvrouw.” Ze pakt hem bij de kin. “Dat klinkt niet alsof je van me houdt. Ik wil ‘ja liefje’ horen.” “Ja liefje” zegt Sjon zachtjes.